Кажуць, мова мая аджывае

Век свой ціхі: ёй знікнуць пара.

Для мяне ж яна вечна жывая,

Як раса, як сляза, як зара.

П. Панчанка

21 лютага у свеце адзначаецца Дзень роднай мовы з мэтай абароны моўнай і культурнай разнастайнасці. Гэта дата была ўпершыню абвешчана ЮНЭСКА 17 лістапада 1999 года. З ініцыятывай увесці такі дзень выступіў Бангладэш. 21 лютага 1957 года, адстойваючы права вучыцца на роднай мове, там загінулі пяць студэнтаў.

21 лютага – яшчэ адна нагода задумацца аб лёсе роднай мовы і беларусам.

Напярэдаднi Мiжнароднага дня роднай мовы ў нашым лiцэi адбылася iнфармацыйная гадзiна «Родныя крынiцы», якую падрыхтавалi настаўнiца беларуская мовы i лiтаратуры Харытончык Святлана Аляксандраўна i вучнi 10 «Г» класа. Лейтматывам мерапрыемства сталi словы Францiшка Багушэвiча «Не пакідайце ж мовы нашай беларускай, каб не ўмёрлі». Свята роднай мовы атрымалася не толькi iнфармацыйна насычаным, але i вельмi эмацыянальным: гучалi вершы аб мове вядомых беларускiх паэтаў, песнi ў выкананнi ансамбля «Песняры». А заключным акордам стала выкананне танца «Полька-трасуха».

…Мерапрыемства скончылася, але ў гэты дзень у розных кутках лiцэя можна было сустрэць настаўнiка цi вучня, якiя цiха напявалi: «Ой, ты полечка – трасуха, не чужая, нашая!»

Размаўляй па-беларуску,

бо заўтра наша мова табе, тваім дзецям і ўнукам стане неабходнай!